අපේ තාත්තා

මහා දුග්ගින්දරට පර්යාය වූ රුවක් හින්දා..... එ රුව එහි සෙවනැල්ල මූදු හතකට දුරින් ඇන්දා. ගණ අඳුර හිරුට දුන් නින්දා හදවතේ රුවාගෙන ඔබ කොහොම හිනැහුණි ද මංදා. ඔබේ දිගු සෙවනැල්ල දෙ පාමුල අඩදැණිව තාත්තේ අපි ඔබට වැන්දා. පැහුණු ඉහ ඉද්දරින් අතීතය රාමු කර තිබුණා. ආදරේ රාමු කළ නොහෙන සේ අවසාන වතාවට ජීවිතේ සෙවනැල්ල උරෙන් උර ගැටුණා. පොසොන් සඳ ඔරු කඳට හබල මඟ හැරුණා. මඟ දන්න සියොතුන්ට සමුදෙන්න නිම්තෙරට අහස් ගඟ ඇදුණා. පුපුරු ගසනා දිගැටි නෙත් කෙවෙනි කකියමින් කවිකමට වැඩි යමක් සැළුණා. කඳුළු මල් වඩම් ගෙන මකුළ කඳු තරණයට පෙළ ගැසෙන නාඳුනන වන්දනා නඩ අතර දන්න හඳුනන මුහුණු තිබුණා. වමට බරවී තිබුණු බිමට බරවුණු මුහුණු මග හැරුණු මග දෙපස පිරුණා. පිය බිමේ පිය නගන සිහිනයේ පිය වදන් ගොළුව ගිය යාමයේ පිය හඹන්නට පුතුට අත්තටුත් දන් දුන්න පියකු වේ උත්තුංග ස්නේහයේ පුතු සෙනේ සම් මස් නහර ඇට මිදුළු විනිවිද ගලනා නෙතු ඉමේ සංසාරයම එක මිටට ගුලි කර තබනා පිතු බිමේ නින්නාදයට මතු දිනෙකි ඇසි පිය ඇරෙනා සකියනේ සංතාපයට පිතු දෙතොල පිළිතුරු නැගෙනා

නාමල් උඹ නොවෙද අපෙ ජාතික පුස්පේ?

නාමල්ට ජපුරෙන් සම්මාන ආචාර්ය උපාධි යෝජනාවක්! -පුවතක්- රාවය. 2010.12.12 මුහුණ නොසෝදයි නොනිදයි කුමරු ඇස අරුණ උදේ සිට රට වැසි දනන් අස! "තරුණ කොමට හෙට" සද සද වැඩට බැස පුරන එපින් පල දෙයි බොල මෙදිය කුස වඳුරට ලැබුණු විට සරසවි දැලි පීය පඳුරට එක බැගින් ආචාරියො ඒය ඇදුරට බලාගෙන! ආරස්සා මදිය පඳුරට හලංඩට බා-චුල්ලන් ඒය! නැප්පිය පිටින් බබ්බුත් රට කොරන කොට ඩප්පිය වගේ පුපුරනවා හිඟනකොම නප්පිය ළඟට තද වෙනවා ඇහෙනකොට පිප්පිය වැටෙන්ඩත් කලියෙං ඇදුරුකොම! දිගත පතළ සුවඳැති සොඳ සඳුන් කඳ වියත වියත ටික ටික හෙළි වෙයි "සුවඳ"! අපත කමට පැන පැන කැසුවාට දද සිඳිත හැකිද ඇදුරනි උරුලෑ දුගඳ? "ඌරල් මුහුණු ඊරිසියාවෙන් පප්පේ ආවල් එකාක් හින්දද මුන්ගේ හුප්පේ?" "කාවල් කොළත් වලකනු බෑ පින පිප්පේ නාමල් උඹ නොවෙද අපෙ ජාතික පුස්පේ?"

Sex, Magic සහ අපි

පොඩි එකෙක් තාත්තගෙන් අහනවා මෙහෙම. “තාත්තේ මල්ලි ආවෙ කොහොමද?” තාත්ත කියනවා “ආ මල්ලි ගෙනත් දුන්නේ පුංචි සුරංගනාවියක්නේ” කියලා. පුංචි එකා නවතින්නෙම නෑ”එතකොට නංගි?” තවත් ගැටලුවක්… ”නංගි ගෙනාවේ දේවතාවක්නේ පුතා” තාත්තා කිව්වා. “එතකොට මම?”තාත්තාට බේරිල්ලක් නෑ. “ඔයා අපිට දුන්නේ දෙවි කෙනෙක්” පුංචි එකාගේ හිත රිද්දන්න බැරි නිසාම තාත්තා කිව්වා. එතකොට පුංචි එකා පුදුමයෙන් කියනවා-

”යකෝ එතකොට මේ ගෙදර එකෙක්වත් ස්වාභාවික විදියට ඉපදිලා නෑනේ” කියලා. මේක තමයි ඇත්ත තත්වේ. වැඩිහිටියෝ කො‍ළේ වහලා ගේම ගැහීම නිසා අදටත් ලංකාවේ බහුතරයකට Sex කියන්නේ Magic එකක්. ඉස්කෝලේ විද්‍යා පාඩමට ප්‍රජනන පද්ධතිය උගන්වනකොට කොල්ලො ටික පංතියෙන් එළියට දානවා. පස්සේ කෙල්ලෝ ටික එළියට දාලා ගුරුවරයෙක් ඇවිත් කොල්ලන්ට ඒක උගන්වනවා. කෙල්ලෙක් වැඩිවියට පත්වුන ගමන්ම කෙල්ල කොටුකරනවා. කොටු කරලා කියල දෙන්නේ පිරිමි ලගට යන්නවත් එපා, දැං ඔයා ලොකු ළමයෙක් කියලා. එතකොට කෙල්ලට මේක Magic එකක් වෙනවා. එතන ඉදලා කෙල්ල හිතන්නේ ඒ Magic එක ගැන. ලං වෙන හැම පිරිමියෙක්ම අර වැඩේට එනවා කියලයි කෙල්ලට හිතෙන්නේ. කෙල්ලගේ කුතුහලය ටිකෙන් ටික ආශාව බවට පත්වුණාම අම්මා පනවපු නීති රීති ඉක්මවා කුතුහලය සහ ආශාව උඩට එනවා. ඒකයි අදටත් ලංකාවේ දුෂණයට සහ අතවරයට ලක්වෙන කාන්තාවන්ගෙන් බහුතරය අවුරුදු 15 -20 අතරේ අයවෙන්නේ. Blue Film එකක් බලන්න හැම කෙල්ලෙක්ම කැමතියි. හැබැයි ඒක එළිපිට පිළිගන්නේ නෑ. ඒ අර සමාජ අපවාදයට ඇති භය නිසා. Sex කියන්නේ අතිශය සාමාන්‍ය සරල හැගීම් ගණුදෙනුවක් කියන ඇත්ත පිළිගන්න සමාජය කැමති නෑ. අතීතයේ ඉදලා ලංකාවේ අපි එකගෙයි කාපු අය. රජවරු අන්තඃපුර තියාගෙන හිටියා. ගමේ ගම්මුලාදෑනියාට අඩුම ගානේ පවුල් දෙකක් වත් හිටියා. (මේ ඔක්කොම පුරුෂමූලික අවශ්‍යතා මත පදනම් වුන ඒවා. ඒක වෙනම කතාවක්. )මම කියන්නේ ඒ කාලේ Sex කිව්වෙ මාර දෙයක් නෙවෙයි අදට සාපේක්ෂව. ඉස්සර ඉදලා අපිට තිබුනේ ශිෂ්ට සංස්කෘතියක් නෙවෙයි. තනිකරම Sex පදනම් කරගත්ත එකක්. දැං විතරක් වික්ටෝරියානු සළුපිළි ඇදගෙන බොරු ශිෂ්ටත්වයක් පෙන්නන්න හදනවා. දැන් කොළඹ ආසන්නයේ Rape cases අඩුයි. ඇයි ඒ?අර ශාරීරික අවශ්‍යතාව ඉෂ්ට කරගන්න තියෙන අවස්ථා ඕන තරම් තියෙනවා. හැබැයි කහටගස්දිගිලියට, මනම්පිටියට, වනාතවිල්ලුවට සහ හම්බෙගමුවට ඔය පහසුකම නෑ. එතකොට අර මුලින් කිව්ව ලිංගික කුතුහලය තියෙන කෙල්ලන්ට සිද්ධ වෙනවා කැමැත්තෙන් හා අකමැත්තෙන් Rapeවෙන්න. හොයල බලන්න ලංකාවේ ඈත පළත්වල තමයි Rape cases වැඩි. ඇයි ඒ කියල හිතල බලන්න ටිකක්. සංසර්ගය කියන්නේ අද ලංකාවේ සාමාන්‍ය පිළිගැනීමට අනුව කථා නොකළ යුතු එහෙත් සියලු දෙනා රහසින් කරන කර්තව්‍යයක්. ජාතික ඇදුමේ සිට ඩෙනිම දක්වා මහමග සැරිසරන නනාප්‍රකාර ඇදුම් ඇතුලේ ගමන් කරන්නේ නිරුවත් සිරුරු බව පිළිගන්න කවුරුත් සුදානම් නෑ. ඒ නිසා මීඩියා වල පෙනී ඉන්න පොරවල් යැයි කියාගන්න කීප දෙනා කියන විදිහට එක්කෝටි හැටපන්ලක්ෂයටම ජීවත් වෙන්න වෙලා තියෙනවා. මේකයි ඇත්ත. අපි අද මහා ශිෂ්ට ජාතියක් විදිහට ලෝකෙන්ම උතුම් ජාතිය විදිහට පෙනී හිටියට අපේ අතීතය සම්පුර්ණයෙන්ම ලිංගිකත්වයෙන් පිරිලා. පටන් ගන්නෙම අසම්මත ලිංගික කටයුත්තකින්. සුප්පා දේවිය සිංහයත් එක්ක සංසර්ගයේ යෙදෙනවා. එතනින් උපදින සිංහබාහු කුමාරයා රාජ්‍යත්වය හින්දා තාත්තා මරනවා. ඊට පස්සේ තමන්ගෙම නංගි එක්ක සහවාසය කරනවා. එතනින් උපදින කුමාරයා විජය. විජය ලංකාවට එවන්නේ ආදරේට නෙවෙයි,ඉන්දියාවේ තියාගන්න බැරි නිසා මැර ක්‍රියා කරන නිසා. එහෙම ආපු විජය දැක්ක කුවේණිට ඉවසන්න බැරි වුනා. ඒ වෙනකොට ලංකාවේ හිටපු කළු කැත යක්කුන්ට වැඩිය විජය ලස්සනයි. ඒකයි අවුරුදු දහසයක පෙනුමක් මවාගෙන විජය අල්ලගන්නේ. එතන ඇතිවුනේ ලිංගික ආශාවක් නෙවෙයි පරම පිවිතුරු ප්‍රේමයක් කියලා කාටවත් කියන්න බෑ. කුවේණි විජයට ලංකාව පාවල දෙන්නේ sex නිසා. මහාවංශය කියන විදිහට තමුන්ගේ යක්ෂගෝත්‍රිකයෝ මරා දාන ක්‍රමය පවා කුවේණි විජයට කියන්නේ යහනෙදි. ඊට පස්සේ මොකද වෙන්නේ කුවේණියගේ දරු දෙන්නත් එකට ජීවත් වෙනවා. මේවා අද හැටියට හොදද? තව ඊට පස්සේ උන්මාද චිත්‍රා එක්ටැම් ගෙයක දාලත් තියාගන්න බැරිවුනා. එතනින් ගියාම අනුලා දේවිය, ප්‍රමිලා බිසව මේ සියලුම තැන්වල තියෙන්නේ sex. රජවරු අන්තඃපුර තියාගෙන හිටියා. ඉසුරුමුණි පෙම් යුවළ ඉන්නේ නන්දා මාලනී අර කියන රාගයෙන් තොර සද එළිය සේ පිවිතුරු ආදරෙන් ද? එතකොට සීගිරි ලලනාවෝ අද අග්‍රගන්‍ය කලා කෘතියක් කියලා කිව්වට ඒ කාලේ Blue films නොතිබුන නිසා කාශ්‍යප රජ්ජුරුවෝ තමන්ගේ ආතල් එකට අන්දවපු ඒවා කියල කාට හරි තර්ක කරන්න පුළුවන්. එතකොට ඉස්සර අපේ ඉතිහාසය තුළ එකගෙයි කෑම වගේ සංකල්ප තිබුනා. සුද්දෝ ලංකාවට එනකොටත් පැලක් හදාගෙන එක්තැන් වුනා මිසක් නීතියෙන් කඩදාසි වල අත්සන් කරලා අයිති කරගන්න සිරිතක් තිබුනේ නෑ. සුද්දෝ ආවට පස්සේ අපි සුද්දන්ට වැඩිය සුද්දෝ වුනා. අමුඩ සරම් ගලවලා කලිසම ඇදගත්තා,ඒත් සුද්දගේ භාෂාව අල්ල ගත්තේ නෑ. බොරු වික්ටෝරියානු සදාචාරේ හොරකම් කරගත්තා, ඒත් ආකල්පමය විදිහට ශිෂ්ට මිනිස්සු වෙන්න අදටත් බැරිවෙලා තියෙනවා. නැත්තං අදටත් බස්එකක කෙල්ලෙකුට නිදහසේ යන්න පුළුවන්. ඉතින් මේකයි තත්වේ. අපි Trend එකට ශිෂ්ට වෙන්න හදන ජාතියක්. ඒ නිසා ලංකාව තුළ ජන සමාජයේ පැවැත්ම වන සංසර්ගිය ක්‍රියාව රහසින් සිදුකල යුතු ක්‍රියාවක් බවට පත්වෙලා තියෙනවා. මේක ඛේදවාචකයක් නෙවෙයි කියලා කාටද කියන්න පුළුවන්.

'අහවල් වැඩෙත්' උන්ටම පරවේණි වුණී

මාතර නගරයේ අත් අල්ලාගෙන ("අශෝබන ලෙස!") හැසිරුණු ජෝඩු 22ක් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කෙරේ. කුරුණෑගල නගරයේ, අත් අල්ලාගෙන සහ පාක් වල "අශෝබන ලෙස" පෙම් කළ 350ක් පොලිස් අත් අඩංගුවට! -පුවතක් පුස්සන් සුදුස්සන් වෙන මේ පුදුම රටේ නිස්සන් ගිහිං පුස්සන් ළඟ දණින් වැටේ පිස්සන් නීති පනවන හරි අමුතු ඇටේ කොස්සන් බැටන් පොලු අරගෙන ජෝඩු වටේ! "අපෙ රට අපේ ජාතිය බොල අපේ ගම අපෙ හිරි ඔතප් සහ අපෙ ජාතික කුසුම තොපේ වැරැද්දයි එවුවා බිඳ දැමුම අපේ යුතුකමයි තොපි ඇතුළට ගැනුම!" සම්මා පියා මුදුනේ සිට වැඩ බලතී හම්මා! සනුහරේ දුව දුව පිං කොරතී පෙම්මා කරන දුදනෝ නිරයේ පැසෙතී උම්මා දෙන එවුං හොය හොය "වෙඩි" තියතී ෂටරය වසා පෙම් කෙළි දියවන්නාවේ සැප රිය වලට නඩු නැති හැටි ඇන්නෑවේ මදනය ගහපු කොල්ලනි සිරි ලංකාවේ පටලය බලාගෙන! කල්චර් කන්යාවේ නැත්තන් ලගින පොඩි කාමර වලට පනී ඇත්තන් පෙරති සැප හෝටල් ඇතුළෙ පැණී "අහවල් වැඩෙත්" උන්ටම පරවේණි වුණී දුප්පත් කමත් කුට්ටම කැපු ගොනා වැනී

An Encounter

Wondering how and when You made such a fine touch On my senses I struggle to realize The miraculous nature Of loving feelings May be the acquaintance Grown in the journey of "sansara" Brought you to my presence Even at the eleventh hour Of this life You exist with me, making me feel Your fragrance, your breath And even the rhythm of your heart Tell me, my love, Shouldn’t I weep on your shoulder? When civilization Makes our distance immeasurable I hail my destiny For making this golden encounter I blame my destiny For utter delay and bitter-sweet form

ආදරය

දෙවියනි, ඔබ වැනිය ඔවුන් පවසන ආදරය ඉවසන සුලුය, වහා නොකිපෙන සුලුය අප වැනි කුඩා මිනිසුන්ට ඉසිලිය නොහැකි ලෙස බරය, සුවිසල්ය දෙවියනි, හරියටම ඔබ වැනිමය ඔවුන් පවසන ආදරය ඇති බව කියති නමුදූ දූටුවෙක් නොමැති අප වැනි කන,බොන හඬන, හිනැහෙන, කුඩා මිනිසුන්ට නොවැටහෙන තරමට ඔබ තරමටම ගැඹුරැය, ඔවුන් පවසන ආදරය ඉතින් අපි කමින්, බොමින් හඬමින්, හිනැහෙමින් රමණයෙහි යෙදෙමින් සිටින්නෙමු නොදකින, නොවැටහෙන බැවින් ඔවුන් පවසන ආදරය

වෙසඟන වත...

ඔබ නැවත පැමිණි විට දෙතොල් උල් කොට පාමි මම.... "ආදරයට ඕනි දෙයක්" නැවත මම මටම මුමුණමි. මුදල් උදෙසා අප කරන දේ බොහෝය. හාදුවකට ඔබ නැඹුරු වන විට මේ මාදැයි මට විශ්වාස නැත. දිලිහෙන පාවහන් කඩවසම් බැල්ම මතකද ඔබට ? ඒ සාදයේ තරුව විය ඔබ.... ඉඟි බිඟි ඇරඹුවේ ඔබමය. ඉන්පසු සිදුවූ දේ මට මතක නැත. ඔබ තමා හොඳම ප්රියයි මා ඔබට කණට කෙඳිරුවා ඔබ. කලකිරුණෙමි මම ඉනික්බිතිව.... කඳුළු අතරින් සටන් වැදුනෙමි අවිශ්වාසය හදෙහි රජකල. සැතපීම අසීරුය මට මගේ පහත් වෘත්තිය රැයේ සිතුවිලි පුරාලයි. පිළිකුල් කරයි මා දනිතොත් නෑ සියන් ලේ සබඳකම් අහිමි කල කොන්දේසි විරහිත ආදරය. ගැලවීමක් නොමැත ඇබ්බැහි වී ඇත ජීවිතය. අදත් රැය නැඟ එන විට අඳුරු පටු මං දිගේ වීදි මාවත් දිගේ සැරිසරමි මම... ඉදිරියේ වන දේ නොදැන. මා පුරාලන්නට යමෙකු සොයමින් පහත් ආශා සපුරමින් රඟමඩලක් කරමින් මා ගත...

ඔයා සතුටින්ද?

ඔයා සතුටින්ද? ඔව් මං හුඟක් සතුටින් මඟුලකදි මල ගෙදරකදි මිනිසුන් හුඟක් එකතු වෙන තැනකදි පොඩි පොඩි විහිළු වලටත් මහ හඬින් හිනා වෙනවා මං... අල ගෙඩි වගේ මහත තක්කලි වගේ පාට හුරුබුහුටි පොඩි උන් දෙන්නෙක්ම ඉන්නවා මට... ඔසරීය හැඩට අන්දා ඕනෙම මහ සබාවක ඉස්සර කරන් යා හැකි පිත්තල වගේ දිලිසෙන ගෑනියෙක් ඉන්නවා මට දෑවැද්දකුත් එක්කම අම්මා හොයා දූන්... හදන්නට ගෙය හත් අට පොළකින්ම ගත් ණය ගෙවන්නට ඇතත් මැරෙනකං මහ ලොකුවට නැතත් තියනවා මට මගෙම කැතක් නැති ගේ පොඩිත්තක් ඔහේ වැටිලා ඉන්නට රීදෙන්නේ නැතිව ඉඳිකටු තුඩු මතින් ඇවිද යන හැටි දැන් දන්නවා හොඳහැටි මං ඉතින් මං සතුටින් පොඩි පොඩි විහිළු වලටත් මහ හඬින් හිනා වෙනවා මං... තවත් වෙන මොනවද මිනිහෙකුට මං හුඟක් සතුටින්

යෝජිත මනාළියට

යෝජිත මනාළියට

ඔව්..... මා ඔබට ආදරය කරනු ඇත දවසට දෙවරක් දත් මදින ලෙස කෑමට පෙර අත සෝදන ලෙස කෙනෙකු ලෙස කෙනෙකු සිනාසුන විට පෙරළා සිනාසෙන ලෙස ඔව් නියතයෙන්ම අප ආදරයෙන් බැඳුනු යුවළක් වනු ඇත ඔව් ආදරයෙන් බැඳුනු... එහෙත්, නිදිකුම්බා කටුවක් වැනි සියුම් යමක් මා තුළ කෙවෙමින්, පාරමින් පවතිනු ඇත සදහට ම

ප්‍රථම ප්‍රේමය

එයා ලස්සණයි. හරිම ලස්සණයි. දිගටි ඇස් පිහාටු, ලා දුඹුරු පාට ලස්සණ බළල් ඇස්, සුරුන්ඩු වෙච්ච චූටි නෙළුම් දළු වගේ හැඩ තොල්, හීනි දිගටි අත පය, දිගටි ඇඟිලි, දිය ඇල්ලක් වගේ ගලාගෙන බහින ලා දුඹුරු පාට කොණ්ඩෙ, කොටින්ම එයාගෙ ඇඟටම කැපෙන වැඩි විච්චූරණ නැති චාම් ඇඳුම්. ඒ චාම් බවම එයාට ආභරණයක්. ඒ ඇඳුම් වලින් වැඩි හරිය සුදු පාටයි. නැත්නම් හරිම ලා පාට ඒවා. වළලුකරට ම දිග ලා පාට සායවල්, නෙපර්ටිටි රැජිණ වගේ ලස්සණ දිග බෙල්ල කැපිල පේන හීන් උරිස් පටි දාපු ගවුම්, ගොඩාක් එයාට තිබුණා. මට එයාගෙ නම කියන්න බැරි වුණානෙ. එයා සෆ්රා ඇන්සලා බූසෝ. මහ අමුතු නමක් නේද? එයා මුස්ලිම්... ඒකයි නම අමුතු වුනේ. එයා ඇත්තටම කිව්වොත් බාගෙට මුස්ලිම්. තාත්තා මුස්ලිම් අම්මා සිංහල. ඒත් එයා හැදුනේ වැඩුනෙ සාමාන්‍ය සිංහල ගෑණු ළමයෙක් වගේ. ඇත්තට ම ඊට ටිකක් වෙනස්වට.... ඇත්තට ම එයා සිංහල කෙනෙක්-

වගෙත් නෙමේ, මුස්ලිම් කෙනෙක් වගෙත් නෙමේ... එයා ... එයා වගේ. එයාගෙ වයස දහ නමයයි. එයා ඒ ලෙවල්ස් හොඳට පාස් වෙලා වෛද්‍ය විද්‍යාලෙට කැඳවීමේ ලියුම එනකන් බලන් හිටිය. එයා එයාගෙ පවුලෙ එකම ළමයා. සෆ්රට ටයිනි කියල හරි හුරතල් පොමනේරියන් බැල්ලි පැටියෙක් හිටිය. ඌ සුදුම සුදුයි. මං ලඟට සෆ්රා වැඩියෙන්ම ආදරේ වුනේ ඌට. සෆ්රට ලස්සණට කවි ලියන්න පුළුවන්. එයා එවන ලියුම් වල ලස්සණ දිග කවි තිබුණ. එයා මට නිතරම වගේ ලියුම් එව්වා. ඒ අපිට නිතරම මුණගැහෙන්න බැරි වෙච්චි නිසා. සෆ්ර ගෙ තාත්තා අපේ සම්බන්දෙට කැමති වුණේ නැහැ. ඒ මම දුප්පත් නිසා. අපේ ගෙදරිනුත් සෆ්ර ට කැමති වුණේ නැහැ. ඒ එයා මුස්ලිම් නිසා. මටත් පුදුමයි ඇයි සෆ්රා මං වගේ නිකම්ම නිකං කිසි ගතියක් නැති ක්ලාක් කෙනෙකුට කැමති වුණේ කියලා. එයා කොච්චර චාම්, විනීත, හැදිච්ච ගෑණු ළමයෙක් වුනත් බොරු පුහු සදාචාරෙ තඹ සතේකට මායිම් කලේ නැහැ. අපි තනි වෙච්චි වෙලා වලදි එයා මට එයාව සිප ගන්න ඉඩ දුන්නා. මට ඕනෙ නම් එයාව නිරුවත් කරන්න ඉඩ දුන්නා. අපි අ‍තරෙ අපේ සිරුරු ගැන රහස් තිබුණෙ නැහැ. එයා ඒ ත‍රමට විවෘතයි. එයාගෙ නිරුවත ... ඒ ගැන කිව්වොත් අර මොකක්දෝ පොතක තිබුණා වගේ වර්ණනාවිෂයාතික්‍රාන්තයි. පුදුමෙන් ඉස්සරහ බලන් ඉන්න පියයුරු, හීනි සියුමැලි සුදුමැලි බඩ, චූටි ගැඹුරු බුරිය, ඇත් දළ පාට ලස්සණ කලවා... මං තවත් වර්ණනා කරන්න යන්නෙ නැහැ. ඒක එයාගෙ පුද්ගලිකත්වයට හානියක්. එයාගෙ බෙල්ල පිටිපස්සෙ චූටි ලස්සණ සමනළයෙකු ගෙ ටැටූ එකක් තිබුණා. දිග ලස්සණ කොණ්ඩෙට වැහිලා නිසා ඒ ලස්සණ ටැටූ එක දැක්කෙ මම විතරම යි. එතන ඉඹින කොට හරි උණුසුම්. මං එයත් එක්ක චිත්‍රපටියක් බලන්න ගියාම කරට අත දැම්මා කියල කවදාවත් ඔරවලා නෑ. ඉඳලා හිටලා කිස් එකක් දුන්නම මූණ පුළුටු කර ගන්නෙ නැහැ. එයා ඉර එළියෙ ගලා බහින විනිවිද පේන දිය පාරක් වගේ විවෘතයි. මං ගැන කිව්වොත් මම උදේ හවස ඕනෙම පාරකදි හම්බවෙන්න පුළුවන් ජාතියෙ, නීට් එකට අඳින, නෝ-ලිමිට් හරි ඔඩෙල් හරි බෑග් එකකට ලන්ච් පැකට් එක දා ගෙන යන නිකම්ම නිකම් ක්ලාක් කෙනෙක්. මට සෆ්ර ව හම්බ වුනේ කොළඹ පබ්ලික් ලයිබ්‍රියෙ දි. පොත් රාක්ක පහු කරගෙන පහු කරගෙන ඇවිල්ලා එකම පොතක් ගාව නතර වුණා අපි. ඒ සෝම හාමුදුරුවන්ගෙ “ජාතිය සුරකින රන් අසිපත” පොත. එයාටත් ඒ පොතම ගන්න ඕනෙ වුණා. මමත් හොය හොය හිටපු පොත ඒක යි. ඒත් සෆ්ර ගෙ බ්ලේඩ් තල බැල්ම මගෙ පිරිමි දහිරිය බිංදුවට හිංදෙව්වා. එයා පොත මගේ අතින් උදුරලා වගේ ගත්තා. අරන්... ආයෙමත් මට දුන්නා. දීලා ආයෙත් පොත මාරු කරන්න එන දවස, වෙලාව කියලා කෝල් කරන්න එයාගෙ මොබයිල් ෆෝන් එකේ නම්බර් එක මට දුන්නා. ඉතිං අපි ආයෙමත් මුණ ගැහුනා. විහාර මහා දේවි එකේ බංකු උඩ සෝම හාමුදුරුවො ගැන කතා කලා. එයාගෙ තාත්තා මුස්ලිම් වුනාට එයා බුද්ධාගම විශ්වාස කලා. අපි ක්‍රෙස්කැට් ගියා, එම්. සී. ගියා, ගෝල් ෆේස් ගියා, ගල්කිස්සෙ බීච් ගියා... අන්තිමට ගෙවල් දෙකට මාට්ටුත් වුණා. සෆ්රා ඉඳහිට හීනෙන් ඇවිත් මගේ ඇඟ උඩ නැගලා උල තියා ගත්තා... මම දාඩිය දාගෙන චොර වෙලා මබ්බෝද වෙලා ඇහැරුණා... ඒ මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය. ... දෙවෙනි ප්‍රේමය තුෂාරි. හැබැයි මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය පටන් ගත්තෙ දෙවෙනි ප්‍රේමයට පස්සෙ. ඒ මොන පිස්සු විකාරයක් ද? පළවෙනි එකට පස්සෙ දෙවෙනි එක මිසක් දෙවෙනි එකට පස්සෙ පළවෙනි එක වෙන්නෙ... ඒක වෙන්නෙ කොහොමද? ඒක වුනේ මෙන්න මෙහෙම. තුෂාරිට ඩේටා එන්ට්‍රි ඔපරේටර් පත්වීමක් හම්බවෙලයි අපේ ඔෆිස් එකට ආවෙ. ඒකත් එක විදිහක ක්ලාක් පට්ටමක් ම තමා. නම බරපතල වගේ පෙණුනට. කවුරු හරි තුෂාරිගෙන් රස්සාව මොකක්ද කියල ඇහුවම තුෂාරි එයාගෙ ලිප්ස්ටික් උලපු තොල් හරි ලස්සණට එහෙ මෙහෙ කරල “ඩේටා එන්ට්‍රි ඔපරේට” කියන කොට අහගෙන ඉන්න අයට තේරෙන්නෙ ඒක හරියට මැනේජින් ඩිරෙක්ටර් වගේ පෝස්ට් එකක් කියල. තුෂාරි අපේ ඔෆිස් එකට එනකොට කොණ්ඩෙ බෙල්ල ගාවින් කපලා. ලිප්ස්ටික්, කියුටෙක්ස් ගාලා, ඇහි බැමත් නීට් වෙන්න ගලවලා, ඇස් වටේ කළු පාටට ඇඳලා... හරි පිළිවෙලකට එයා එයාගෙ සිරුර නඩත්තු කළා. එයා සෆ්රා වගේ පැහැපත් නෑ. තලෙළුයි. නිතරම ඇන්දෙ ස්ලැක්ස්. ඉඳල හිටල ලොකු කරාබු දාල පන්ජාබ් කිට්, නීට් එකට මැදපු කපු සාරි එහෙමත් ඇන්දා. මුලදි මට එයා ගැන අමුතු ආකර්ෂණයක් තිබුණෙ නැහැ. එයත් උදේ හවා මග තොටේ දකින අනිත් ගෑණු ළමයි වගේමයි මට පෙණුනෙ. එයා ඔෆිස් එකේ දි පොඩි විහිළුවකටත් පොඩි එකෙක් වගේ මහ හයියෙන් තේරුමක් නැතුව හිනා වුණා. ගෑණු අයත් එක්ක ඉන්නවට වැඩිය පිරිමි කාණ්ඩෙත් එක්ක වැඩිපුර කතා බහට ආවා. නිතරම මොබයිල් ෆෝන් එකෙන් එස් එම් එස් යැව්වා. (කාට යැව්ව ද මන්ද...). එයා ආකර්ෂණීය නැති වුනාට ඉබේම ඔෆිස් එකේ කොල්ලන්ව ආකර්ෂණය කර ගන්න එයාට පුළුවන් වුණා. එයා අපි හැමෝම එක්ක යාළු වුණා. අනේ මන්ද එයා ඒක ‍කොහොම කලා ද කියල. තුෂාරි එයාගෙ ඇඳුමෙ පාටට ජුවලරීස් දැම්ම. ඒ පාටට කියුටෙක්ස් ගෑවා. මට මුල දි ඒව මහ විකාර වැඩ වගේ පෙණුනට පස්සෙ පස්සෙ ඒවයෙ අමුතුම ලස්සණක් පේන්න ගත්ත. දන්නව ද? දවසක් මාර වැඩක් වුණා. එදා ලන්ච් අවර් එකේ දි අපේ සෙට් එක ෂොපින් ගියා. තුෂාරි ගියෙ නෑ... බඩ රිදෙනවා කියල. එයා එදා ඇඳල හිටියෙ තද රතු ස්කර්ට් එකකු යි, සුදු පාට හිරම හිර බ්ලවුස් එකකු යි කියන්න මට හොඳට ම මතකයි. තුෂාරි බඩ රිදෙනවා කිව්වම කොල්ලො සෙට් එක “හා හා හොරේ දැණුනා දැණුනා ...” කිව්ව. තුෂාරි අනිත් අයට හොරා මට එදා ලන්ච් අවර් එකේ එළියට යන්න එපා කිව්ව. අනේ මමත් ගොනා වගේ නතර වුණා. එදා තුෂාරි උයාගෙන ඇවිත් තිබුණෙ හාල් මැස්සො තෙල් දාලයි, තෙම්පරාදු කරපු පොල් සම්බෝලයි, ගොටුකොළ මැල්ලුනුයි, පරිප්පුයි, බතුයි. එයා ලොකු බත් එකක් ගෙනත් තිබුණ. ඉතිං අපි දෙන්නා දෙන්නගෙ ව්‍යංජන මාරු කරගෙන කෑව. කන ගමන් තුෂාරි දෙතුන් පාරක් ඇස් හීන් කරල අමුතු විදිහට මගෙ දිහා බැළුව. මාත් ඉතින් ඔහෙ ඇලේට හිනා වුණා. කන ගමන් එයා මගෙ ගෙදර විස්තර ඇහුව. එදා ඉඳන් අපි දෙන්න අතරෙ මොකක්දෝ අමුතු බැඳීමක් ඇතිවුණා. අපි කන්න ගියෙ එකට, එයයි මායි ෂොපින් ගියෙත් එකට. අපි එකිනෙකාට 'I LOVE YOU' කියා ගත්තෙ නැහැ. ඒත් අන්තිමට අපි ආදරේ කරන්න පටන් ගත්ත. ඒ වෙනකොට අපේ ඔෆිස් එකේ මට ඇර අනිත් හැමෝටම කෙල්ලො හිටිය. සමහර උන්ට දෙක දෙක... මාලන් ට කෙල්ලො තුනක් හිටිය. ඇත්තටම තුෂාරියි මමයි ආදරේ කලේ මහ අමුතුම තාලෙකට. අපි දෙන්නා එකට ගමන් බිමන් ගියා. පාරෙ ඇවිදින කොට අත්වැල් පටල ගත්තා. බස් එකේ පිටිම පස්සෙ සීට් එකේ මුල්ලට වෙලා අපි දෙන්නටම අදාල නැති විකාර දෙඩෙව්වා. එහෙම වෙලාවට තුෂාරි කි‍ව්වෙ තුෂාරිගෙ නංගිගෙ යාළු කොල්ලා ගැනයි, ඌ නංගිට ගෙනත් දෙන තෑගි ගැනයි. මාත් ඔය කටට එන විකාර කියෙව්වා. අපි සමහරදාට හවසට අසපුවට ගියා. එතන තුෂාරිට හරි පුරුදු තැනක්. අපි කිරිබත්ගොඩ හාමුදුරුවන්ගෙ බණ ෆෝන් එකෙන් ඇහුවා. පිච්ච මල් පූජා වලට ගියා. ඒවාට තව හුඟක් කෙල්ලො කොල්ලො ආවා. ඒ හාමුදුරුවන්ගෙ බණ හරි ආත්මීය යි. ඒ බණ අහල දවසක් තුෂාරියි මමයි ඇවිදගෙන එනකොට “අපි දෙන්නත් හරියට සිදුහතුයි යශෝධරයි වගේ ආත්මෙන් ආත්මෙ පතාගෙන එන දෙන්නෙක්” තුෂාරි මගෙ කණට කෙඳිරුවා. මම තුෂාරිගෙ නළල ඉම්බා. මගෙ හිතට ලොකු සැනසීමක් දැණුනා. මොනවා නැතත් සංසාරෙ පුරාවට මගෙ ළඟින් කවුරු හරි කෙනෙක් තනියට ඉන්නවනෙ. හාමුදුරුවො විස්තර කරන සංසාරෙ පාළු භයංකාර ඉවරයක් නැති වේදනා පිරිච්ච ගමනෙදි එකට යන්න, ජීවිතේ බෙදා හදා ගන්න, තව කෙනෙක් ඉන්නවා කියන එකත් ලොකු හයියක් නෙ. අඩුම තරමෙ මැරෙණ මොහොතක කටට වතුර උගුරක් දාන්න හරි කෙනෙක් ඉන්න එකම මදෑ. ඊටත් ජීවත් වෙන්න අරමුණක් එපායැ. ඔෆිස් යන එන එකට අමතරව මට ජීවිතේට වෙනසක් ඕනෙ වෙලා තිබුණ. අපි ගෙවල් දෙකට අපේ සම්බන්ධෙ ගැන කිව්ව. අනිත් අයට ඒක දැනෙන්න ඇරිය. ඉතිං... අපි අපේ වෙඩින් එකට සල්ලි එකතු කළා. දවසක් හවසක බොරැල්ලෙ කොටා රෝඩ් ස්ටේෂන් එකේ දි බළලෙක් මල්ලෙන් එළියට පැන්න. “මං ඔයාට කියන්නම යි හිටියෙ, නැත්තං පස්සෙ ඔයා මට දොස් කියයි ...” තුෂාරි මහපටැඟිල්ලෙන් සිමෙන්ති‍ පොළව හාර හාර කෙඳිරි ගෑවා.. “කියන්න සුදු මට ඔයාට බනින්න බැහැ කියල ඔයා දන්නවනෙ ...” මම සැකෙන් කිව්වා. තුෂාරි මූණ වහින්න ඔන්න මෙන්න අහසක් කර ගත්තා.. “මට කලින් බෝයි ෆ්රෙන්ඩ් කෙනෙක් හිටියා ...” ඒකි කෙඳිරුවා. “මටත් කලින් ගර්ල් කෙනෙක් හිටියා ඔයාගෙ හිත රිදෙයි කියලයි මම නොකියා හිටියෙ...” මට කියවුණා. මටම පුදුමයි ...! එහෙම හිතන්නත් කලින් මට බොරුවක් කියවුනේ කොහොමද? තුෂාරි ඒක ලෝක පුදුමෙ වගේ ගැස්සුණා. “ඉතිං කියන්න ඒ බෝයි ගැන...” “ඔයාට මතකද කස්ටමර් සර්විස් එකේ හිටපු නිලාන්... අර කැන්ඩි බ්‍රාන්ච් එකට මාරු වෙලා ගියෙ...?” නිලාන් සුදු උස මහත, ජිම් යන, නිතරම වලි දා ගන්න, බුවෙක්. හොඳ හයේ හතරෙ පොරක්. මට මිනිහගෙයි තුෂාරිගෙයි අතරෙ කිසිම කිසි ගැලපීමක් පෙණුනෙ නැහැ. නිලාන් එක්ක බලනකොට තුෂාරි ඩිම් වෙච්ච වොට් හතළිහකටත් අඩු බල්බ් එකක් වගේ. එතන සීරියස් ලව් එකක් තියෙන්න ඇති කියලා හිතනකොටත් මගෙ ඔළුව විකාරයි වගේ. ඒ යකා කවදාවත් මගෙත් එක්ක යන්නං මචං, එන්නං මචං කියනවට වඩා යාළු කමක් තිබිලා නැහැ. ඌට හිටියෙ ඌ වගේම යාළුවො සෙට් එකක්. තුෂාරිට බඩු හරි ඇති කියලමයි මගෙ හිත කිව්වෙ. මගෙ හිතේ හිටපු කෙල්ල පිරිසිදු නිර්මල මට විතරක්ම ආදරේ මාවම පතාගෙන එක කෙනෙක්. ඒත් මගෙ කට කියවන්න ගත්තෙ වෙන දෙයක්. “ඕවා ඔහොම තමයි බබා... මටත් ගර්ල් කෙනෙක් හිටියනෙ...” තුෂාරි එයා ගැන අහන්න ගත්තා. ඔන්න සෆ්රා ඉපදුනා. ඇත්තටම එහෙම බොරු වැලක් එක පාරටම හිතට එන්නෙ කොහොමද? ඒ බොරු කලින් ඉඳන්ම මගෙ හිතේ තිබුණද? මටත් වඩා අවුරුදු හතරක් බාල තුෂාරිගෙ පළවෙනි කොල්ලා මම නෙමේ කියලා ඒකි කියනකොට, ඒකි මගෙ පළවෙනි කෙල්ල කියන්න මට නිකන් බෑ බෑ වගේ. මං නිකං වැඩීම බාල වෙච්චි එකෙක් වගේ මට දැනෙන්න ගත්තද? අනේ මන්ද. සෆ්රයි මමයි ආ ගිය තැන් පවා මම තුෂාරිට පෙන්නුවා. කොටින්ම විහාර මහා දේවි එකේ අපි වාඩි වෙලා හිටපු බංකු පවා. දැන් සෆ්රා රට... අපේ සම්බන්දෙ කඩන්න සෆ්රගෙ තාත්ත එයාව රට යවල. මමයි තුෂාරියි කොහොම හරි මේ අවුරුද්දෙ බඳිනවා. එයා අඳින්නෙ කැන්ඩියන් ලු. තුෂාරි කියනවා සෆ්රටත් වෙඩින් කාඩ් එකක් දාමුලු. එයා නිලාන්ටත් එකක් දාන්නම්ලු. නිලාන් එයාව දාලා ගිහින් තියෙන්නෙ ආදරේ නැති නිසා නෙමේ. අම්මට පිටු පාන්න බැරි නිසා. එයාගෙ අම්මට ඕනෙ වෙලා තියෙන්නෙ උඩරටින් ම නිලාන්ට කටයුත්තක් කරවන්න. අපි දැන් නිතරම අසපු ගිහින් භාවනා කරනවා. තුෂාරිට ලාවට ලාවට දැන් ආලෝක පහල වෙනවලු. එතනට එන හුඟක් අය දැන් එක එක ජාතියෙ සමාපත්ති පහළ කරගෙන. මම භාවනා කරනකොට... සෆ්රා මගෙ හිතට එනවා. දැන් එයා හීන් රත්තරං පාද සළං දෙකක් දාලා. බුරියට චූටි කරාබුවක් දාලා. ඉස්සරට වඩා හුඟාක් ලස්සණයි. එයා මගෙත් එක්ක දඟ කරනවා, මගේ වටේ එතෙනවා. මම එයාව ඉඹිනවා, හපනවා. අපි එකට තුරුළු වෙලා පැය ගණන් ඉන්නවා. මම හොඳට භාවනා කරනවා කියල තුෂාරි කියනවා. එයා කියනවා මටත් ජිම් යන්නලු. සික්ස් පැක් එක හදා ගන්නලු. මගෙ බඩ ආරමින් එනවා. ශරීරෙ නෙමේ වැදගත්... හිත...! ශරීරෙ කියන්නෙ... කැටයම් කරපු අසූචි කළයක්, මම කියනවා. අපි මේ දවස් වල බැඳලා පදිංචියට යන්න බොරැල්ල කිට්ටුව ලාබ ඇනෙක්ස් එකක් හොයනවා. තවම හම්බ වුනේ නැහැ. හැම එකේම ගණන් අපිට දරන්න බැරි තරම් ලොකුයි Isuru Chamara Somaweera | ඉසුරු චාමර සෝමවීර boondi

මතක තෙත

පුරා යත්‍ර ශ්‍රෝත, පුලින මධූනා තත්‍ර සරිතාම් (පෙර දිනයේ යම් තැනක දිය දහරක් වී ද එතැන දැන් වැලි තලාවකි) මතක තෙත තවම ඇත ගැඹුරත රහසක් සේ සුරැකිව අත ගා පතුල සිලිටි ව සතපා මද මත් බවක ගලා ගිය එදවසම සිහිවේ නිතර දැවෙන විට දහවල රිදෙන වියලෙන විට නැත ද ඔබ ඇත මට ඔබ දුන් මතක තෙත පිහිටට Isuru Chamara Somaweera | ඉසුරු චාමර සෝමවීර (boondi.lk)

ලොල්ලනි......

සිගරැට්ටුවකින් සිගරැට්ටුවක් දැල්වීමත් කලාවක්, නොකැඩෙන පරිදි අනෙකාගේ දඹුව.....

හැඟුමක පැහැය

තබනා හැම පියවරකම

දැනෙන හිස් බව

සුසුම් සිර කර

හද රිදන තනිකම

ගත රිදවා මදනල

දෙන සිසිලස

නෙතු අග රිද්දයි

තෙමමින් දෙකොපුල

නුඹ ලඟ වුන් කල

නොදැනුනු හැඟුමක

පැහැය

අද වර්ණවත් කරයි

මා මුළු හද මඬල....

නුඹ ඇවිත් යනවාද

එකම එක දවසකට
නුඹ ඇවිත් යනවාද
පෙර දවස හමුවූ
ඒ ඇහැළ ගහ යටට ...

කහ පාට මල් පොකුරු
පෙති සුළඟේ සල සලා
තවත් ඇති මඟ බලන්
අපි යළිත් එනතුරා ...